Toelichting | Sinds een tiental jaren wordt voor leerlingen bij wie na diagnostisch lees- en spellingsonderzoek is vastgesteld dat problemen en achterstanden het gevolg zijn van dyslexie, een dyslexieverklaring afgegeven. Deze geeft recht op een behoorlijk aantal maatregelen die in de onderwijssituatie moeten worden gerealiseerd om de leerling ondanks diens beperkingen optimale kans van slagen te bieden. Scholen, van basisonderwijs tot universiteit, hanteren verschillende soorten maatregelen: compenserende en dispenserende maatregelen. Compenserende maatregelen zijn bijvoorbeeld meer tijd bij toetsing en het gebruik van een tekstverwerker. Dispenserende maatregelen zijn bijvoorbeeld het niet meerekenen van spelfouten bij toetsen of het gebruiken van ingesproken studieboeken.
Vanaf de jaren negentig is het aantal afgegeven dyslexieverklaringen enorm gegroeid. Dit kan verschillende oorzaken hebben: doordat een wildgroei aan definities is ontstaan, wordt dyslexie makkelijker en wellicht vaker ten onrechte vastgesteld; de verschillende methodieken voor lezen en spellen kunnen een rol spelen, enzovoort. Als dyslexie de enige leerstoornis is van een leerling, kan een aantal hulpmiddelen worden vergoed door de zorgverzekering. Zo is er de zogenoemde ‘reading pen’ die hulp biedt bij het lezen van tekst door de gelezen woorden hardop voor te lezen, de betekenis te geven en te vertalen. Daarnaast is er veel dispenserende en compenserende software, bruikbaar in en buiten het onderwijs. Sommige programma’s claimen een remediërend effect te hebben. |