Stellen is een complexe vaardigheid en in elke groep leerlingen is een aantal zwakke schrijvers aan te wijzen. Ze zijn niet gemotiveerd om te schrijven en beleven er ook geen plezier aan. Ze weten op basis van de schrijfopdracht vaak niet goed wat er van hen wordt verwacht. Ze produceren weinig tekst en werken van zin tot zin, zonder de lijn van de hele tekst in het oog te houden. Ze hebben moeite met iets onder woorden te brengen en blokkeren vaak tijdens het uitvoeren van een schrijftaak. Kortom, op alle aspecten van het schrijfproces schieten ze tekort. Huizenga (2004) formuleert een aantal uitgangspunten voor hulp aan kinderen met stelproblemen:
- Zorg voor een positief schrijfklimaat.
- Laat korte teksten schrijven.
- Ontwikkel eerst de strategie van het vertellend schrijven, daarna voor het denkend schrijven (bijvoorbeeld met behulp van een stappenplan).
- Pak één aspect van schrijven tegelijk aan (bijvoorbeeld verzamelen, selecteren en ordenen van inhoud of structureren of reviseren).
- Train geen losse deelvaardigheden, maar laat kinderen altijd complete teksten schrijven.
- Geef aanwijzingen waarbij kinderen iets moeten doen (bijvoorbeeld: “zet een streep onder de woorden en toen en probeer die te vervangen door andere woorden”.
- Leer kinderen systematisch reflecteren (bijvoorbeeld door in een tekstbespreking hardop voor te doen hoe je als lezer op de tekst kunt reageren). |