Het schrijven van teksten vervult tegelijkertijd drie belangrijke functies:
- een communicatieve functie;
- een conceptualiserende functie;
- een expressieve functie. Door middel van de communicatieve functie wil de schrijver een bepaald doel bij de lezer bereiken; hij wil hem ergens over informeren of hem ergens toe bewegen.
Door middel van de conceptualiserende functie probeert de schrijver greep te krijgen op de werkelijkheid. Hij wil die werkelijkheid benoemen, relaties onder woorden brengen, enzovoort.
Door middel van de expressieve functie wil de schrijver uiting geven aan zijn gevoelens en verlangens. In één en dezelfde tekst kan de schrijver alle drie de functies tegelijkertijd realiseren. Bijvoorbeeld: in een klachtenbrief aan de gemeentelijk beschrijft hij dat bij herhaling zijn vuilcontainer niet is geleegd (conceptualisering), dat hij daar erg boos over is (expressie) en dat hij het op prijs stelt dat dit in het vervolg niet meer gebeurt (communicatie). Naast deze gelijktijdigheid van functies zijn bepaalde soorten teksten ook bij uitstek geschikt voor het vervullen van een specifieke functie. Memo’s, advertenties en folders vervullen vooral een communicatieve functie. Artikelen, studieboeken en verslagen vervullen vooral een conceptualiserende functie.
In de context van de school manifesteert die conceptualiserende functie van schrijven zich bijvoorbeeld in de tekstboeken van de verschillende vakken, zoals biologie, geschiedenis en aardrijkskunde. Dagboeken, gedichten en literaire teksten vervullen vooral een expressieve functie. Ze zijn het resultaat van wat ook wel creatief schrijven genoemd wordt. |